Περί Παραολυμπιακών

Σήμερα το πρωί παρακολούθησα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, Παραολυμπιακούς αγώνες. Και πιο συγκεκριμένα, το άθλημα της κολύμβησης και το ακόντιο στο στίβο. Και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα!! Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί πρωταθλητές στη ζωή... Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις άνθρωπο που έχει μείνει 1,5 πισίνα πίσω από τους άλλους και να παλεύει μέχρι να τερματίσει...Και να μαθαίνεις ότι το όνειρο του ήταν μόνο να συμμετάσχει στους Αγώνες. Αυτό τον γέμιζε, αυτό σίγουρα τον έκανε χαρούμενο κι ευτυχισμένο! Είναι τρομερό πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι, χαίρονται τη συμμετοχή τους και απολαμβάνουν κάθε τους στιγμή στους Αγώνες. Πόση δύναμη θέλησης μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;; Πόση χαρά για την ίδια τη ζωή, που παρά τις δυσκολίες που του επιφύλαξε, αυτός να πετάει το ακόντιο και να χοροπηδάει μες στη χαρά του;; Κάτι τέτοιες στιγμές, ξεχνάς τα δικά σου προβλήματα, και απλά θαυμάζεις αυτούς τους ανθρώπους και εμπνέεσαι από το σθένος  τους. Παίρνεις δύναμη για να αντιμετωπίσεις τις όποιες δυσκολίες σου έχει επιφυλάξει η ζωή...Αυτοί οι αθλητές μας δίνουν όλους μας ένα μάθημα σθένους, ένα μάθημα ψυχής, ένα μάθημα ζωής!!