Γιατί μαλώνουμε;;

Γιατί μαλώνουμε; Γιατί φωνάζουμε; Γιατί προσπαθούμε όλοι μας-κι εγώ κάποιες φορές- να επιβάλλουμε το δίκιο μας με τις φωνές;; Γιατί δεν έχουμε επιχειρήματα,δεν έχουμε πειστικό λόγο,δε διαθέτουμε πλέον υπομονή...Ένα από τα κακά που έχει επιφέρει ο σύγχρονος τρόπος ζωής στον άνθρωπο, είναι ότι δεν έχουμε πλέον την απαραίτητη υπομονή...Δεν έχουμε την υπομονή να δουλέψουμε, να συζητήσουμε, να μάθουμε, να κάνουμε οτιδήποτε...Κι αυτό μας γυρνάει μπούμερανγκ, γίνεται θηλειά που μας πνίγει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ...

Μια νέα αρχή!

Πολλές φορές είναι δύσκολο στη ζωή μας να κάνουμε μια νέα αρχή...Είναι πολύ δύσκολο, γιατί το μυαλό μας είναι παγιδευμένο στο παρελθόν, και το παρελθόν δε διαγράφεται εύκολα...Όμως, για να προχωρήσουμε μπροστά, πρέπει να αφήσουμε το παρελθόν εκεί που είναι..Γι'αυτό άλλωστε λέγεται παρελθόν, έχει παρέλθει, έχει φύγει ανεπιστρεπτί!! Ας μην αφήσουμε το παρελθόν μας να καθορίσει τις τωρινές μας πράξεις! Οι τωρινές μας πράξεις είναι αυτές που θα καθορίσουν το μέλλον μας, οπότε δεν πρέπει να συνδέονται με το παρελθόν μας, αν θέλουμε να ξεκινήσουμε από την αρχή. Κάνε ένα νέο ξεκίνημα, προσπάθησε να δεις το παρελθόν σαν μια εμπειρία που έχει περάσει, και προσπάθησε να πάρεις ένα μάθημα από όλες τις αναποδιές και δυσκολίες που συνάντησες στο παρελθόν. Μην τις αφήσεις να σε καταπλακώσουν, αντιθέτως χρησιμοποίησε τες ως μάθημα, για να δεις τι πήγε σωστά και τι λάθος, και προσπάθησε να διορθώσεις αυτά τα λάθη! Έτσι προχωράει ο άνθρωπος, έτσι προχωράει η κοινωνία, βάζε στόχους και μάθαινε από τα λάθη που έκανες στην προσπάθεια σου να τους πετύχεις, έτσι ώστε να μην τα ξανακάνεις και η προσπάθεια σου την επόμενη φορά να στεφθεί από επιτυχία!

Mirror...

Σήμερα ήθελα να μοιραστώ αυτό το βίντεο μαζί σας...Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι, που κάθε φορά που το ακούω κλαίω...Είναι ένα μήνυμα προς τον εαυτό μας, ένα μήνυμα προς την ίδια μας τη ζωή. Ένας ύμνος προς τον αληθινό μας εαυτό. Ποιοι είμαστε;; Ποιο πρόσωπο θέλουμε να αντικρύζουμε στον καθρέφτη όταν ξυπνάμε;; Πού οδηγούμαστε με τις πράξεις μας; Ποια ζωή θέλουμε πραγματικά να ζήσουμε;; Ειλικρινά, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια τα απίστευτα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό το τραγούδι! Ακούστε το και βγάλτε τα συμπεράσματα σας...

"Όλη μου η ζωή είναι στιγμές"

Δανείστηκα αυτόν τον τίτλο από ένα πολύ γνωστό τραγούδι, το οποίο μου ήρθε σήμερα εντελώς τυχαία στο μυαλό. Είναι στιγμές, λοιπόν, όλη μας η ζωή. Αυτή είναι και η ουσία της ζωής. Οι στιγμές που μας μείνανε μαζί με ανθρώπους και σε διάφορες καταστάσεις...Οι διάφορες φάσεις από τις οποίες περάσαμε μέχρι να φτάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Ένας άνθρωπος μετά από χρόνια δε θα κρατήσει τίποτα άλλο παρά μόνο τις στιγμές που έζησε, τη στιγμή που ερωτεύτηκε, που αγάπησε, που πήγε πρώτη φορά στο γήπεδο-όσο επιφανειακό κι αν φαίνεται-, τη στιγμή που φίλησε για πρώτη φορά, τη στιγμή που πιάστηκε κορόιδο, τη στιγμή που μάλωσε με τους φίλους/φίλες του...Όλα αυτά μας διαμορφώνουν και μας δομούν ως προσωπικότητες. Όλες οι στιγμές που πέρασαν, αλλά έμειναν βαθιά χαραγμένες μέσα μας, είναι αυτές που μας έκαναν ό,τι είμαστε σήμερα. Ωραίες, αλλά και άσχημες στιγμές, οι οποίες άφησαν το αποτύπωμα τους στην ψυχή μας. Γι'αυτό ζούμε..γι'αυτές τις μοναδικές στιγμές!!

Περί Παραολυμπιακών

Σήμερα το πρωί παρακολούθησα, για πρώτη φορά στη ζωή μου, Παραολυμπιακούς αγώνες. Και πιο συγκεκριμένα, το άθλημα της κολύμβησης και το ακόντιο στο στίβο. Και ομολογώ ότι σοκαρίστηκα!! Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί πρωταθλητές στη ζωή... Είναι συγκλονιστικό να βλέπεις άνθρωπο που έχει μείνει 1,5 πισίνα πίσω από τους άλλους και να παλεύει μέχρι να τερματίσει...Και να μαθαίνεις ότι το όνειρο του ήταν μόνο να συμμετάσχει στους Αγώνες. Αυτό τον γέμιζε, αυτό σίγουρα τον έκανε χαρούμενο κι ευτυχισμένο! Είναι τρομερό πως παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν, αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι, χαίρονται τη συμμετοχή τους και απολαμβάνουν κάθε τους στιγμή στους Αγώνες. Πόση δύναμη θέλησης μπορεί να κρύβει μέσα του ένας άνθρωπος;; Πόση χαρά για την ίδια τη ζωή, που παρά τις δυσκολίες που του επιφύλαξε, αυτός να πετάει το ακόντιο και να χοροπηδάει μες στη χαρά του;; Κάτι τέτοιες στιγμές, ξεχνάς τα δικά σου προβλήματα, και απλά θαυμάζεις αυτούς τους ανθρώπους και εμπνέεσαι από το σθένος  τους. Παίρνεις δύναμη για να αντιμετωπίσεις τις όποιες δυσκολίες σου έχει επιφυλάξει η ζωή...Αυτοί οι αθλητές μας δίνουν όλους μας ένα μάθημα σθένους, ένα μάθημα ψυχής, ένα μάθημα ζωής!!

Η κρίση ως ευκαιρία!

   Θα πει κάποιος, μα καλά είναι δυνατόν;; Έχουμε μια τόσο μαζική οικονομική κρίση και κάποιοι πιστεύουν ότι υπάρχουν ευκαιρίες; Ναι, το πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι δυνατόν! Η κρίση στην κινεζική γλώσσα, αν δεν κάνω λάθος, σημαίνει δύο πράγματα: κίνδυνος και ευκαιρία. Οι περισσότεροι άνθρωποι εστιάζουν στον κίνδυνο και όχι στην ευκαιρία. Μα, θα πει κάποιος, είμαι άνεργος ή εγώ ή το παιδί μου, έχω να πληρώσω λογαριασμούς, φόρους, χαράτσια, ασφάλειες...Χίλια δυο έξοδα. Ναι, σίγουρα υπάρχουν αυτά τα πράγματα και δυστυχώς πολλοί συνάνθρωποι μας δυσκολεύονται. Όμως, μια κατάσταση σαν τη σημερινή κρύβει μέσα της, παρά την εξωτερική ασχήμια της, και πολλές ευκαιρίες.
  Είναι τώρα η ώρα να αναδιοργανώσουμε την οικονομία μας σε στέρεες βάσεις, και είναι τώρα η ώρα να αναρωτηθούμε τι θέλουμε και τι πραγματικά χρειαζόμαστε ως άνθρωποι. Ο σύγχρονος άνθρωπος, που τρέχει κάθε μέρα για τις δουλειές του, και μετά τη δουλειά βομβαρδίζεται καθημερινά με ένα σωρό πληροφορίες είτε από την τηλεόραση, είτε από το ιντερνετ, δεν έχει το χρόνο αλλά και τη διάθεση να καθίσει να σκεφτεί, να φιλτράρει και να αναλύσει κάποια πράγματα. Επομένως, πάρα πολύ εύκολα περισπάται και βλέπει μόνο τα αρνητικά, διότι μόνο τα αρνητικά προβάλλονται, κατά κύριο λόγο!!

 Αποφάσισα να δημιουργήσω αυτό το ταπεινό ιστολόγιο ως μια προσπάθεια να εκφραστώ και να μοιραστώ τις σκέψεις μου με τον κόσμο. Χρειαζόμουν και χρειάζομαι να ακούσω και να διαβάσω έναν λόγο ΑΛΗΘΕΙΑΣ, τον οποίο όμως δεν έβρισκα πλέον πουθενά...Πολύ λίγα είναι τα ιστολόγια που χρησιμοποιούν όμορφη γλώσσα, και που δεν προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο.
Στην προσπάθεια μου λοιπόν αυτή, δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο για να το μοιραστώ μαζί σας. Δεν έχει νόημα, όχι μόνο να γράφεις, αλλά να δημιουργείς το οτιδήποτε και κανείς να μην ασχολείται με αυτό. Το νόημα βρίσκεται στο να μοιραζόμαστε πράγματα ώστε να κάνουμε τη ζωή μας καλύτερη.

Και πιστεύω εδώ βρίσκεται και το κλειδί: με τον αποπροσανατολισμό που έχουμε υποστεί, δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι θέλουμε και τι χρειαζόμαστε...Και αυτή είναι η ευκαιρία για την οικονομία και την κοινωνία μας! Να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, βασισμένο στην ύπαρξη αληθινής αξίας για την κοινωνία!

Επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούσαν στην περίοδο της φούσκας θα κλείσουν και θα αναδειχτούν άλλες, οι οποίες πραγματικά θα δημιουργούν αξία και θα ικανοποιούν τις αληθινές ανάγκες της κοινωνίας.
Πότε δημιουργείται αξία για τους ανθρώπους:
-όταν κάτι μας βοηθάει να πετύχουμε τους στόχους μας
-όταν ικανοποιείται μια ανάγκη/επιθυμία μας
-όταν λύνεται ένα πρόβλημα

Αν το σκεφτούμε για οποιοδήποτε προϊόν ή υπηρεσία πληρώνουμε, ικανοποιείται μία ή παραπάνω από αυτές τις προϋποθέσεις.
Αυτές οι 3 παραπάνω προϋποθέσεις ενδεχομένως συχνά να αλληλοκαλύπτονται.
Βραχυπρόθεσμα, αν το δούμε, δεν είναι καλό να κλείνουν οι επιχειρήσεις, διότι πολύς κόσμος χάνει τη δουλειά του, δυστυχώς...Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι αυτό είναι κάτι θετικό! Μακροπρόθεσμα όμως -θέλω να πιστεύω- ότι θα υπάρξει πρόοδος, χάρη στις νέες επιχειρήσεις που θα βασίζονται στην καινοτομία και τη δημιουργία αληθινής αξίας!Άλλωστε γι'αυτό το λόγο δεν υφίσταται όλη η οικονομική δραστηριότητα;; Είναι ευκαιρία λοιπόν να ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι, η "φούσκα" από την πραγματική αξία!
Χρειαζόμαστε έναν επαναπροσδιορισμό των αξιών μας και νέες μορφές επιχειρηματικότητας που θα κεφαλαιοποιήσουν πάνω στη δημιουργία πραγματικής αξίας, χρήσιμων προϊόντων και υπηρεσιών. Θέλω να πιστεύω ότι θα τα καταφέρουμε!!

Δύναμη των σκέψεων

  Η δύναμη του μυαλού. Αυτό είναι ένα θέμα που από τότε που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το χώρο της ψυχολογίας, και πιο συγκεκριμένα για τον τομέα της αυτοβελτίωσης, με έχει απασχολήσει πάρα πολύ. Ίσως και γι'αυτό σήμερα, που είναι η πρώτη μου ουσιαστικά μέρα ως blogger, να με έχει πιάσει ένας τέτοιος οργασμός σκέψεων.
  Είμαστε ό,τι πιστεύουμε ότι είμαστε. Αυτό είχε πει κάποτε ο Earl Nightingale, γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός και ομιλητής. Η δύναμη των σκέψεων μας είναι πραγματικά μοναδική! Η σκέψη μας καθορίζει τη δράση μας ανά πάσα στιγμή, όπως επίσης και τα συναισθήματα μας, και τις αντιδράσεις μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους. Δια της σκέψεως αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας, και φιλτράρουμε καθημερινά διάφορα γεγονότα, απόψεις και αντιλήψεις.
   Η σκέψη μας καθορίζει την αντίδραση μας απέναντι στους άλλους ανθρώπους και την επικοινωνία μας μαζί τους. Οι αντιδράσεις μας είναι απόρροια των σκέψεων μας απέναντι στους άλλους, και καθορίζουν την αντίληψη μας γι'αυτούς. Για παράδειγμα, εκεί που ένας άνθρωπος βλέπει έναν συνομιλητή με χιούμορ, ο διπλανός του αντιλαμβάνεται έναν χοντροκομμένο και προσβλητικό άνθρωπο. Οι σκέψεις μας καθορίζουν την αντίληψη μας για τους άλλους ανθρώπους και τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε μαζί τους.
   Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Οι σκέψεις μας καθορίζουν την ποιότητα των σχέσεων μας, όπως επίσης καθορίζουν και τη σωματική μας κατάσταση πολλές φορές. Όταν σκεφτόμαστε ότι χρειαζόμαστε νερό, διψάμε και θέλουμε νερό. Όταν κάνουμε αρνητικές σκέψεις για την παρούσα και μελλοντική μας κατάσταση, αγχωνόμαστε κι αυτό το άγχος αντανακλάται και στο σώμα μας. Γιατί όμως διψάμε; Διψάμε γιατί ο οργανισμός μας, στέλνει σήμα στον εγκέφαλο μας ότι χρειάζεται ενυδάτωση. Έτσι, αντιλαμβανόμαστε το μήνυμα και προχωράμε στο να πιούμε ένα ποτήρι νερό.
Το ίδιο συμβαίνει και με πολλές από τις πράξεις μας γενικώς. Ό,τι σκεφτόμαστε ότι θέλουμε, αναλαμβάνουμε δράση προς εκείνη την κατεύθυνση.

Αναβλητικότητα

    Η αναβλητικότητα είναι μια κατάσταση που μας ταλαιπωρεί όλους από καιρό σε καιρό. Γιατί αναβάλλουμε να κάνουμε κάποια πράγματα τα οποία πρέπει να γίνουν; Επειδή απλώς δε μας αρέσουν; Και πώς μπορούμε να το νικήσουμε αυτό; Ποια βήματα μπορούμε να ακολουθήσουμε τα οποία θα μας οδηγήσουν να απαλλαγούμε από αυτήν;
  Είναι ένα πολύ δύσκολο ερώτημα το συγκεκριμένο. Κατά τη γνώμη μου, αναβάλλουμε κάτι για 3 λόγους:
-Είμαστε τελειομανείς και δεν πιστεύουμε ότι θα το τελειώσουμε καλά
-Υπάρχει δυσκολία στο να ξεκινήσουμε κάτι, το οποίο προφανώς δε μας αρέσει, αλλιώς θα μας ήταν εύκολο και φυσικό να το κάνουμε
-Υπάρχει δυσκολία στο να φέρουμε εις πέρας κάτι, λόγω του ότι βαριόμαστε/χάνουμε το ενδιαφέρον μας

   Πώς μπορούμε να την καταπολεμήσουμε; Δεν είναι εύκολο, το δύσκολο είναι να γίνουν τα πρώτα βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση. Για να το καταφέρουμε αυτό, χρειαζόμαστε συνειδητή θέληση, αυτοπειθαρχία, να συνειδητοποιήσουμε ότι με την αναβολή δε θα λυθεί το πρόβλημα μας, αλλά αντιθέτως, όσο το αφήνουμε να υφίσταται, θα διογκώνεται και θα μας κυνηγάει. Το πρώτο βήμα είναι να το πάρουμε απόφαση ότι θα αναλάβουμε δράση προς την κατεύθυνση που πρέπει, και να πάμε προς τα εκεί. Αυτό ίσως είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι, που πρέπει να ξεπεραστεί όμως...Κανένας δεν μπορεί να μας βοηθήσει σε αυτό, παρά μόνο ο ίδιος ο εαυτός μας. Είναι μια συνειδητή απόφαση που πρέπει να πάρουμε για εμάς, και μόνο εμείς μπορούμε να το καταφέρουμε.
    Σκέφτομαι ποια είναι τα πλεονεκτήματα αν καταφέρουμε να επιβάλλουμε την αυτοπειθαρχία στον εαυτό μας, και να κάνουμε αυτό που πρέπει να γίνει:
-Γινόμαστε κύριοι του εαυτού μας και των πράξεων μας
-Αισθανόμαστε πιο σίγουροι για τον εαυτό μας και πιο δυνατοί, διότι πολύ απλά αναλάβαμε δράση!

Αφού γίνει το πρώτο βήμα, μπορεί να γίνει και το δεύτερο, και το τρίτο και να δημιουργήσουμε σιγά σιγά μια συνήθεια αυτοπειθαρχίας! Κάτι που ακόμη μου λείπει, και πιστεύω λείπει και σε πολλούς ακόμη από εμάς!

Πρώτη ανάρτηση

       Αποφάσισα να δημιουργήσω σήμερα αυτό το blog, για να εκφράζομαι μέσω του Διαδικτύου. Δε με ενδιαφέρει η προβολή του, τουλάχιστον όχι προς το παρόν, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να εκφράζομαι ως άνθρωπος, να εκφράζω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου. Έχω πολλά πράγματα να πω, και δε θα ήθελα να τα κρατήσω μόνο για μένα. Μ'αρέσει να γράφω και να εκφράζομαι μέσω του γραπτού λόγου. Όσοι κατά τύχη πέσατε εδώ και θεωρείτε ότι έχω κάτι να πω, σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου! Άλλωστε αυτό θέλω, να μιλάω στην καρδιά των ανθρώπων.Μπορείτε να προτείνετε το ιστολόγιο και στους φίλους σας. Όσο περισσότερους ανθρώπους αγγίζω,τόσο το καλύτερο. Όσοι θεωρείτε πως αυτά που λέω είναι ανούσια και δε σας χρειάζονται, πάλι σας ευχαριστώ που βρεθήκατε έστω και για λίγο εδώ. Αν κάτι δε σας αρέσει παρακαλώ να αφήσετε τα καλοπροαίρετα σχόλια σας. Κάθε άποψη είναι σημαντική, και μας οδηγεί στο δρόμο της αλήθειας, που όλοι μας αναζητούμε.